ارزیابی مدیریت شهر اهواز در چارچوب حکمرانی خوب شهری؛ تلاش در راستای نیل به مدیریت پایدار

وضعیت مدیریت شهری ضعف‌های فراوانی دارد که به نظر می‌رسد، الگوی حکمرانی خوب شهری پیشنهاد مناسبی برای وضعیت شهرهای امروزی باشد. الگوی حکمرانی خوب شهری با در نظر گرفتن جامعه مدنی، بخش دولتی و همچنین بخش خصوصی، سعی در به سوی تعالی رساندن شهر و شهروندان دارد. هدف این تحقیق این است که مؤلفه‌های اصلی حکمرانی خوب شهری را مورد مطالعه قرار داده و با معرفه‌سازی از مؤلفه‌های کلان حکمرانی خوب شهری، میزان رعایت اصول حکمرانی خوب شهری را در شهر اهواز(مناطق هشت‌گانه) مورد بررسی قرار دهد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ روش مطالعه، توصیفی- تحلیلی می‌باشد. شیوه جمع‌آوری اطلاعات پیمایشی- کتابخانه‌ای و جامعه آماری استفاده شده در این تحقیق سه گروه شهروندان، بخش دولت و همچنین بخش خصوصی می‌باشد. در این تحقیق از روش نمونه گیری احتمالی طبقه بندی شده و برای تحلیل نتایج از آزمون رگرسیون(روش Enter) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد، وضعیت شهر اهواز، در چارچوب حکمرانی خوب شهری نمی‌باشد. همچنین بررسی روابط تراکم جمعیت، نرخ بی‌سوادی و درصد بیکاری نشان از معناداری ارتباط آنها با چارچوب حکمرانی خوب دارد. بر اساس نتایج حاصله مؤلفه حاکمیت قانون، مشارکت و عدالت از سایر مؤلفه‌ها مهم‌تر و تأثیرگذارتر می‌باشند. اولویت مؤلفه حاکمیت قانون بر مشارکت، عدالت و همچنین سایر مؤلفه‌های حکمرانی خوب نشان می-دهد که بالاترین میزان تأثیرگذاری متعلق به این مؤلفه ‌می باشد. زیرا در یک بستر قانونمند است که سایر مؤلفه‌ها معنا پیدا می‌کنند.